Rozdział 21

Dylan McGeer nie był złym człowiekiem. Wychowany w tradycji będąc młodym chłopakiem zbłądził i płacił za to do dziś. Gdy kilka lat temu skontaktowała się z nim Elizabeth mówiąc że mają razem syna odnalezienie chłopca było niemal jego obsesją. Cieszył się też że w końcu odzyskał ukochaną ale dziecko było dla niego jednak ważniejsze. Dla nich obojga, dlatego gdy odezwał się  do niego Alfa Hall od razu wsiadł w samolot jeśli to prawda będę w końcu rodziną jaką powinni być przez lata.
Dom tej watahy był duży i ładny ale zaczął się powoli sypać. Chyba byli kiedyś bardzo bogaci a strata pieniędzy nastąpiła niespodziewanie i szybko.
Zadzwonił do drwi i czekał.
-Tak?- Otworzył mu chłopak z zielonymi włosami ubrany na czarno. Był trochę starszy i mężczyzna odetchnął  z ulgą że to nie może być jego syn. Z nim nie byłby w stanie się porozumieć
-Przyszedłem spotkać się z twoim Alfą- odpowiedział z uśmiechem- Będzie mnie oczekiwał
-Dziwne Logan nie powiedział....- spojrzał na niego uważnie- Jesteś ojcem Adriana- szepnął- On o niczym nie wie. Nie ma go teraz w domu ale jak wróci...
-Jesteś Jego- zrozumiał mężczyzna- nie martw się nie zranię go- położył mu dłoń na ramieniu- Więc gdzie mogę znaleźć Alfę?- Wrócił do tematu
-Zaprowadzę cię- zaczął iść w stronę schodów. Dylan poszedł za chłopakiem. Nie było nic dziwnego że jego syn jest z mężczyzną ale nie tak go sobie wyobrażał. Mimo to da mu szansę pozory często mylą.

-Wejdź śliczny- Logan czuł kogoś jeszcze ale nie wstydził się ukochanych przed nikim. Za to nie podobało mu się to że nieznajomy zareagował jak zareagował. Cichym warknięciem, ukłuciem wściekłości
-Logan to jest właśnie pan McGeer- Kilian uśmiechnął się do Alfy. Może i nie mieli ze sobą dużo wspólnego ale przyjaźń kwitła coraz szybciej
-Alfo- skłonił głowę ale był zły. Skoro ten chłopak był z jego synem to czemu ten się z nim spoufalał- Dziękuję za telefon
-Musiałem to zrobić- wstał i podszedł do gości po czym wyciągnął do niego rękę. Dylan wahał się przez chwilę ale musiał podać mu rękę- Adrian jednak nie wie że tu jesteś. Nie wyraził zgody na to żeby się w panem spotkać. Mimo to jako Alfa muszę wiedzieć skąd on pochodzi- gdy mówił Kilian nalał im drinki
-Zostać?- Zapytał Logana
-Nie musisz- wziął od niego szklankę i pocałował czule
-Co się tu dzieje?- Nie wytrzymał Dylan. Jeśli ten dzieciak.... nie mogło mu to nawet przejść przez myśl
-Wyczułeś że ja i Adrian jesteśmy razem ale nie tylko my- Kilian patrzył na mężczyznę. Nie  podobał mu się, owszem był ojcem Adriana i miał prawo się martwić ale w tej całej historii coś było mocno nie tak. Może powinien zadzwonić do Eric'ka i dać mu znać co się dzieje.
-Więc jesteście w trójkę- Właśnie tego się obawiał. Takie związki nawet Połączone często kończą się bardzo źle
-Właściwie w 4- odpowiedział Alfa- Adrian jest z naszym kochankiem na mieście- Na te słowa mężczyzn warknął i niemal przemienił się w wilka. Nie mógł na to pozwolić. Nawet jeśli nie znał swojego syna.
-Zabieram go do hotelu- wysyczał przez zaciśnięte zęby
-Nigdzie nikogo nie zabierasz- od progu odezwał się Adrian. Elena uczyła go maskować zapach nawet przed członkami stada i chyba działało bo cała trójka zwróciła się w jego stronę wszyscy równie zaskoczeni- Pan musi być Dynal McGeer- zwrócił się do ojca- mam taką zasadę że nie chodzę nigdzie z nieznajomymi. Zwłaszcza takimi którzy kiedyś mnie zostawili.
-Synu- zmienił się znów w człowieka. Był śliczny, tak bardzo podobny do matki i babki. Do tego miał w sobie hardość i siłę jakiej się nie spodziewał- nie rozumiesz....
-Więc mi wytłumacz- założył ręce na biodra i stał. Ani Kilian ani Logan nie podeszli do niego. Beta dyskretnie puścił sygnał do Eric'ka i on powinien tu być- Wilk nie wyrzuca z watahy dziecka. Nawet jeśli jest z nie Połączonego związku. Tyle się tu nauczyłem
-Nie rozumiesz- nagle wyglądał na starszego i bardziej zmęczonego. Było mu ciężko. Gdy zaczął szukać dziecka nie wyobrażał sobie takiego obrotu wydarzeń- Ja i twoja mama. Mieliśmy jeszcze jednego kochanka potrójne Połączenie. Ale Ryan był wciąż zazdrosny,Alfa bywają bardzo zaborczy  i nie zawsze są zadowoleni że muszą się dzielić nawet z kimś kogo kocha- Logan nie potwierdził ani nie zaprzeczył wiedział że to prawda- Żyliśmy razem przez kilka lat i wszystko było dobrze. Jednak w końcu coś się stało. Ryan zdołał mnie wyrzucić, oddalić od stada. W końcu zostałem sam.Jestem Betą do tego jednym z młodszych nie wielu mogło się za mną wstawić.
Dopiero kilka lat temu znów spotkałem twoją matkę. Przez ten czas chorowałem ale byłem z nimi wcześniej a oni byli razem nie umarłem nawet z Tęsknoty, co samo w sobie było dziwne ale moja kuzynka dostarczała mi ich zapachu to wystarczało....Elizabeth powiedziała mi że w czasie gdy Ryan pracował żeby mnie usunął ona była w ciąży- przejechał dłonią po twarzy- Dziecko jednak nie było jego a moje. Tego nie potrafił znieść. Wmówił jej że dziecko zmarło i oddał do adopcji. Nie był dobrym Przywódcą mimo że wciąż go kocham. Skontaktowała się ze mną gdy zmarł. Od tego czasu cię szukamy....
-I kilka dni temu Logan do ciebie zadzwonił- chłopak usiadł na fotelu Kilian podszedł do niego i przytulił. Teraz go potrzebował- Teraz wiem czemu ale i tak nie zmienia to faktu że mogłeś wiedzieć. Coś zrobić....
-Aniołku dość na dzisiaj- odezwał się Beta-Pan McGeer zostanie tu przez kilka dni porozmawiacie jutro- pocałował go w czoło
-Kilian ma racje- Logan czuł się głupio. Ale to w końcu musiało się stać. Skoro go szukali to znaleźli by go prędzej czy później- Przepraszam cię- podszedł do Omegi i pocałował delikatnie- Dobrze się bawiłeś?
-Pewnie- oczy znów mu się zaświeciły. Zaczęła podobać mu się ta uwaga jaką mu dawali- Ale następnym razem idziemy wszyscy. Ty też- zwrócił się do Alfy który tylko pokiwał głową uszczęśliwiony że to co zrobił nie będzie miało większych konsekwencji
-Wy się tu całujecie a ja szykuję kolacje- Eric stał rozbawiony całą tą sytuacją. Skinął tylko do przybysza
-Ale wiesz że zamawianie pizzy to nie gotowanie- Kilian podszedł do niego i objął uśmiechając się całym sobą
-To bardzo ciężka praca- jęknął i pocałował chłopaka- Zostanie pan z nami?- Zapytał zwracając się do przybysza- Zjemy w mniejszej jadalni  bo wszyscy zjechali do domu
-Dziękuję za zaproszenie- Dylan wiedział że od tak sobie nie zabierze syna. Zdążył już coś poczuć do ten trójki. Na szczęście było to bardzo świeże i mimo że zaboli. To lepsze niż agonia w jakiej on musiał żyć. Jednak musi zdobyć jego zaufanie. Chociaż trochę.

Adrian siedział w sypialni którą zwykle z kimś dzielił i czesał włosy po kąpaniu. Było mu smutno. Ale nie zamierzał wołać nikogo.  Z tym upora się sam. Mimo że wszyscy byliby pomocni. Wciąż zastanawiał się nad tym co powiedział mu ojciec. To wyglądało na to że nie walczył dostatecznie o Swoich nawet jeśli ten jego Alfa był sukinsynem to przecież musiał go kochać. Wydawało mu się że nie powiedział mu całej prawdy.
-Logan przecież wiem że to ty- westchnął i zakrył się bo wcześniej siedział n łóżku całkiem nagi
-Chyba narozrabiałem co?- Zapytał stając przy drzwiach
-Chciałeś dobrze- uśmiechnął się- Ale nie jestem dzieckiem. Mogłeś mi powiedzieć wcześniej. Wiem że tego nie chciałem...
-Nie ufasz mu- przerwał podchodząc bliżej
-Nie. Coś w tej historii bardzo się nie zgadza ale nie możemy go wyrzucić- Alfa usiadł obok i chłopak przytulił się do niego- To wszystko jednak dało mi do myślenia- zagryzł wargi- Wciąż jeszcze nie jestem w stanie pokochać i zgodziłem się na Połączenie ale wiem też że traktuję zwłaszcza ciebie źle. Szybko zrażam się do ludzi i tak mi zostaje.W każdym razie widzę ciebie z Kilianem. Wy jesteście tak różni, wcale się nie znacie ale dogadujecie wspaniale. Wiem że ty i Eric to coś innego. Ale chcę się do ciebie przyzwyczaić. Robiliśmy już coś....- Logan przerwał mu pocałunkiem
-Chcesz żebym został?- Zapytał patrząc mu w oczy
-Jeśli nie masz nic innego do roboty- wzruszył ramionami ale czekał z niecierpliwością
-Taka noc sam na sam będzie wspaniała- ucieszy się Alfa. Eric i Kilian zakomunikowali mu że idą na imprezę ale on musiał zostać i zapowiadała się samotna noc. Na szczęście jeszcze raz szczęście się do niego uśmiechnęło.



##################################################################################
Kochani czy to opowiadanie jest tak okropne że powinnam je zakończyć?