Rozdział 10

 Adrian obudził się pierwszy i niemal odskoczył gdy zobaczył jak blisko Alfy się znajduje. Jak oni mogli uważać że da się nabrać na ten ich cały trójkąt. Jeśli są Połączeni mogli sobie być razem on nie jest im potrzebny.I to gdy przekonał sam siebie że powinien dać mężczyźnie chociaż trochę szansy.
Spojrzał na Eric'ka i poczuł okropne wyrzuty sumienia. Wczoraj jakby zapomniał, nie widział z tego wszystkiego w jakim jest stanie. Teraz spał spokojnie ale był bardzo blady, usta wykrzywiły mu się w lekkim grymasie i chłopak wyczuł zapach bólu od mężczyzny którego kochał. Nawet jago włosy tuż nad czołem były lekko mokre od potu.
-Nie obwiniaj siebie- usłyszał głos Logana i spojrzał na mężczyzną. Patrzył na niego ciemnymi oczami i nie poruszał się ze swojego miejsca
-On cierpi- szepnął i wstał- wiem co robią Łowcy....
-Ri daj spokój- Eric rzeczywiście nie czuł się najlepiej. Wczoraj po przebudzeniu wszyscy na chwilę zapomnieli co się stało. Byli tak pochłonięci tym że żyje że nie przeszkadzało mu to że to całe całowanie i przytulanie sprawia mu ból. Dziś jednak ma zamiar porządnie się wyleczyć i nie kiwnąć palcem. Jako wilkołak i tak wyleczy się szybciej- Ale za wasze wczorajsze zachowanie ja dziś nie zamieram ruszyć się z łóżka
-Tak- Logan wstał i uśmiechnął się- Przyniosę ci śniadanie i zawołam Greg'a- przelotnie spojrzał na Adrian'a i wyszedł pospiesznie.
-Ja też dam ci odpocząć. Ale odwiedzę cię  później- pocałował go w policzek i również opuścił pokój.

Kilian nie miał ochoty jechać z siostrą do pobliskiej watahy. Jego nie interesowały te sprawy ale była jego Alfą no i musieli porozmawiać w cztery oczy a ich stado było duże i wciąż wiele się tam działo. Mimo to nie uśmiechała mu się ta wycieczka. Tym bardziej że dziś miał koncert na który długo czekał. A tak zawiedzie swoich znajomych z zespołu.
-Przestań się dąsać jesteś dorosły- odezwałam się Sarah gdy parkowała przed domem Hall'ów. Kiedyś ich watahy współpracowały i liczyła na pomoc. Zresztą zagrożenie dotyczyło też ich.
-Wiesz że nie interesują mnie te sprawy i jestem Betą czemu nie zabrałaś Deniss. Jest przecież drugim Alfą i miałybyście czas dla siebie- dom był stary i ponury. Nie podobał mu się. Ich rodzina mieszkała na nowoczesnym osiedlu. Każdy miał swój mały domek i chociaż trochę prywatności.
-Ale jesteś moim bratem więc przestań marudzić i na prawdę czy musiałeś ubierać się  w ten sposób. Już te twoje zielone włosy- wzdrygnęła się lekko
-Wyluzuj w moim wieku byłaś taka sama- dzieliło ich 17 lat różnicy i Sarah była bardziej matką niż siostrą ale wiedział o jej grzeszkach z młodości. Spojrzał na swoje odbicie w szybie auta. Miał zielone postawione na żelu włosy, kolczyki prawym uchu. Ubrany był w siatkową koszulkę i czarne skórzane spodnie. Na biodrach pasek z ćwiekami, ciężkie buty na których namalował sobie czaszki. Nawet na paznokciach miał lakier.
-Chodźmy już chcę wrócić do wieczora- ruszyła w stronę rezydencji.

-Adrian mogę cię o coś poprosić?- Godzinę temu dostał telefon od Sary Benett że przyjedzie  a w domu był tylko on i chłopak. Eric,ka nie liczył bo ten spał na dole, No i nie chciał go ciągnąć nigdzie bo musiał wydobrzeć jak najszybciej
-O co ?- Nie oderwał wzroku znad komputera na którym coś  zawzięcie pisał
-Mamy gości z innej watahy. A ja nie mogę przyjąć ich sam. Nikogo innego nie ma w domu- zbił paznokcie w futryną drzwi i czekał. Zwariuje przez tego szczeniaczka. Teraz był aż do obrzydzenia uprzejmy ale też tak bardzo chłodny że aż dostawał gęsiej skórki
-Chcesz zabierać na oficjalne spotkanie nowego Omegę?- Spojrzał na niego z kpiącym uśmiechem na ustach- Czy to mądre?
-Kwestionujesz moje metody?- Warknął cicho nie kontrolując się do końca
-Skądże znowu- wstał i poprawił koszulkę która podwinęła mu się do połowy brzucha. Załapał spojrzenie mężczyzny ale udawał że nie zwrócił na to uwagi. Zachowywał się całkiem normalnie ale serce waliło mu jak oszalałe- To co idziemy?
-Tak- odezwał się dzwonek do drzwi- już tu są. Idź do salonu i nalej brendy do 3 szklanek. Ty weź sobie sok.
-Tak jest- nie spojrzał już na mężczyznę i wyszedł. Nagle znów nabrał dobrego humoru.

Kilian szedł za siostrą i Alfą Hall'em wpatrując się w mężczyznę.Gdy ten otworzył mu drzwi zalała go fala gorąca. Ale po sekundzie poczuł że on już jest Połączony. Chociaż było w tym coś dziwnego. Było jakby niepełne, bardzo kruche. Może dlatego nie mógł oderwać od niego oczu i nie patrzył na to gdzie idzie. Nagle wpadł na kogoś i mrugnął gdy wylądował na ślicznym jasnowłosym aniołku.
Logan od pierwszej chwili gdy zobaczył młodego Benett'a. Pamiętał go gdy był małym dzieckiem ale też w tedy widział go tylko raz. Poczuł znajomą Falę i zaklął w duchu. Musiał jednak zachowywać się odpowiednio i załatwić najpierw sprawy urzędowe a później będzie się martwił.
I wszystko szło po jego myśli aż do czasu  gdy weszli do salonu a Killian wpadł na Adriana. Co innego było widzieć jak chłopak jest blisko z Eric'kiem bo na tym i on korzystał. Ale nieznajomy młody mężczyzna leżący  na chłopaku. W oka mgnieniu dobiegł do nich i podniósł gościa z podłogi.
-Przecież nic nie robię- wyrwał się Alfie patrząc to na jednego to na drugiego- Chyba sobie żartujesz- wybuchnął śmiechem
-Co cię tak śmieszy?- Adrian przy nowo przybyłym mężczyźnie poczuł się dość dziwnie. Wciąż kochał Eric'ka ale do tego coś go ciągnęło.
-Nie nic Aniołku
-Nic mały-w tym samym czasie odpowiedzieli i Logan i Kilian . Po czym przez chwilę łypali na siebie groźnie, żeby po paru sekundach uśmiechnąć się do siebie. Alfa martwił się tylko jak wieści przyjmie Eric bo taka sytuacja była bardzo rzadka a oni i bez tego mieli kłopoty
-Nie nazywaj mnie tak- mruknął Adrian do nikogo w szczególności i wziął ze stolika tacę z 3 szklankami. Jego stała osobno ale również zawierała alkohol. Przecież Alfa wiedział że pije.
-Co cię sprowadza?- Logan zwrócił się do kobiety i usiadł. Pozostali zrobili to samo
-Na naszym terenie pojawili się Łowcy. Zwykle nie było ich tak wielu ale ostatnio mieliśmy już 5 ataków i straciliśmy kilkoro z naszych. Nasze tereny sąsiadują ze sobą. Wiem że masz małą watahę i nie możesz sobie pozwolić na straty ale dobrze wiedz że pomoc jest nam potrzebna...
-Masz rację- przerwał jej. Wiedział że musiał pomóc ale nie za bardzo miał kogo wysłać- Kilkoro z moich pojedzie z wami i pomoże w miarę możliwości. Ja sam jednak muszę zostać...
-Logan- tym razem to ona weszła mu w słowo- Potrzebuję Alfy
-I wyślę z tobą moją siostrę ona i jej mężczyzna i tak potrzebują zmiany klimatu. Sami zabiliśmy wczoraj dwoje. Robi się niebezpiecznie.

Podczas gdy oni rozmawiali Adrian zastanawiał się co właściwie się stało. To że Logan i Eric stwierdzili że należy do nich to jedno a że poczuł też coś do gościa to zupełnie coś innego. Czyżby miał takiego pecha żeby wpaść nie w potrójne Połączenia tylko w poczwórne? On nie chciał nawet tego co miał. Wciąż nie znosił Logana i chyba nigdy go nie polubi. Na szczęście jeszcze nie potrzebował niczego ani od jednego ani tym bardziej od drugiego mężczyzny. A teraz jeszcze ten. Był tak zatopiony w myślach że nie zauważył że Kilian usiadł tuż obok niego
-Też to czujesz?- Zapytał cicho
-Nie- naburmuszył się- nic nie czuję i nic nie chcę czuć- odłożył szklankę na stolik i założył ręce na piersi
-Oj nie bądź taki- pochylił się jeszcze bardziej chociaż w zasadzie był tylko trochę wyższy od niego. Teraz chłopiec był jednak wciśnięty w poduszki na kanapie, do tego był jeszcze dużo drobniejszy- Rozumiem że jeszcze cię nie wzięli. Ale to się zmieni teraz gdy jesteśmy....-Adrian  poderwał się nagle i wybiegł z salonu. Nie chciał więcej tego słuchać. Nie obchodziło go że zachował się teraz nieodpowiednio.
Pobiegł do swojej sypialni i zamknął za sobą szczelnie drzwi na zasuwkę.

-Chyba przesadziłeś- Logan obserwował ich obu i nagle zdał sobie sprawę że to mu nie przeszkadza. Przecież Kilian również należał do niego. Może jeszcze nie do końca ale to tylko kwestia godzin z tego co czuł od młodego mężczyzny
-Będzie dobrze- dopił drinka- Gdzie jest nasz trzeci?
-Został zaatakowany i leży w naszym szpitalu- już tęsknił za Eric'kiem i miał nadzieje że pobędą dziś chwile sami
-Pójdę do niego- wstał
-Walisz prosto z mostu- uśmiechnął się z zadowoleniem- wyglądasz na takiego
-Nie lubię owijać w bawełnę- musnął siostrę w  policzek i wyszedł poszukać ostatniego puzzla w tej dziwnej układance. Był bardzo ciekawy jak wygląda trzeci mężczyzna. Musiał być wspaniałym uzupełnieniem ich obu. Kimś kto ich wyśrodkuję. On był taki sam. Czyli nie będą się ze sobą nudzić.

Eric otworzył oczy i zobaczył nad sobą nieznajomego. Był przystojny, w drapieżnym stylu.
-O co chodzi?- Zapytał podnosząc się
-Ja to mam szczęście- powiedział tylko Kilian i pochylił się by pocałować mężczyznę. Był może obolały i chory ale wyglądał wspaniale.A gdy uch wargi się zetknęły w delikatnym pocałunku poczuli że wszystko powoli układa się tak jak powinno- Potrzebują aż dwóch?- Zapytał siadając obok starając się nie uszkodzić bolącej ręki  mężczyzny
-Oj żebyś wiedział- roześmiał się- Eric- pogłaskał chłopaka
-Kilian- wyszczerzył do niego zęby- Opowiedz mi coś więcej o sobie
-To usiądź wygodnie ja lubię dużo mówić



###################################################################################
No dobrze jego w palnie nie było. Ale jakoś się tam wpasował i moja koncepcja dzięki temu nabrała jeszcze większych  kolorów.
Dla tych którzy chcą odkręcania. Wszystkie moje opowiadania mają szybką akcję romansową. Tu kręcę specjalnie ale wiem że plan jest dobry i nie aż tak zawiły. To się wyjaśnia a opowiadanie będzie dzięki temu dłuższe.Oby i wam to  rozwiązanie się spodobało:)
Tu Adrian zwiał ale nie miałam dla niego za dużo czasu. Więc jego reakcja będzie wyjaśniona. Spokojnie:)