Rozdział 7

Logan był wściekły chociaż do końca nie wiedział na kogo. Z jednej strony wiedział że nie powinien tracić nad sobą bo chłopak przyszedł się pogodzić a on oczywiście musiał się wściec. Z drugiej jednak strony Adrian nie ma prawa pakować się w relacje jakie przez lata wypracował z Eric'kem. Na przyjaciela również był zły. Nie do końca podobała mu się ta ich zażyłość ale zdawał sobie sprawę, że nie ma na to wpływu. Był jednak Alfą i musiał być mądrzejszy. Zaprowadzić spokój w stadzie.
Dlatego stał teraz przed sypialnią Eric'ka i zastanawiał się co powinien teraz zrobić. Po zapachu wiedział że są tam razem i, że Adrian był zły i smutny. Czuł że przyjaciel  jest wściekły ale też podniecony. Słyszał tylko ich oddechy.
Zanim zdążył zapukać drzwi otworzyły się i wziął głęboki oddech po czym wszedł do sypialni.
-Masz tu jakiś interes Alfo?- Zapytał zimnym głosem Eric
-Chciałem zaprowadzić pokój w domu- nie patrzył na niego. Wpatrywał się w ślicznego aniołka który leżał na szerokim łóżku i udawał że śpi. Zwariuje przez tego dzieciaka który tak samo jak mu się podobał tak działał na nerwy.- Adrian bardzo cię przepraszam, nie powinienem był się aż tak wściec. Wiem, że miałeś ciężko w życiu i inaczej patrzysz na pewne sprawy. Staram się być cierpliwy. Jesteś tu nowy, nie chciałeś tego- chłopak odwrócił się w jego stronę i spojrzał tymi swoimi błękitnymi oczami w których oprócz zwykłej niechęci tliło się coś jeszcze. Na razie nie brał tego jednak za dobrą kartę. Jeszcze nie.- Mimo to i ty musisz zrozumieć że to co robię z Erickiem nie jest twoją sprawą. To co on robi również wiem że się przyjaźnicie i cieszę się że aklimatyzujesz się w rodzinie- przełknął głośno ślinkę i zacisnął pięści
-Może...- zaczął Eric. On sam nie chciał wtrącać się w tą wojnę. Był przyjacielem ich obu i chciał żeby tak pozostało
-Logan nie chodzi o to że chcę się wtrącać przecież jesteście dorośli i rozumiem to ale nie powiem żeby mi się podobało. Przecież się nie kochacie i wiem że go krzywdzisz. Teraz jesteś moim Alfą i nic nie mogę zrobić. To jeden z powodów dla których cię odrzuciłem. Eric- tu złapał mężczyznę za rękę- jest moim pierwszym przyjacielem. My się nie lubimy i boję się że...
-Adrian ja i Eric znamy się od urodzenia- przerwał mu- przyjaźnimy całe życie. Ale nic więcej nas nie łączy. On ma swoje życie, swoich przyjaciół a ja swoich. Nie ingerowałbym w was bo to nie moja sprawa. Chcę tylko mieć spokój w stadzie. Znak Eleny nie działa?- Zmienił temat
-Wciąż czuję niepokój ale jest lepiej- odpowiedział zgodnie z prawdą
-Więc się nie przyjęła- podszedł w końcu do łóżka bardzo powoli nie spuszczając wzroku z ich obu- Chcesz żebym zrobił to jeszcze raz?- Obawiał się tego pytania. Czas jakby się zatrzymał. Adrian spojrzał na Eric'ka i przez chwilę patrzyli sobie w oczy bez słowa. W końcu mężczyzna pochylił się i pocałował przyjaciela w policzek żeby dodać mu otuchy
-Wiem już jak to jest należeć i chcę tego- wstał i podszedł do Alfy- nie znaczy to jednak że cię lubię. To chyba nigdy się nie zmieni. Ale pragnę rodziny dlatego chcę... proszę cię żebyś ponownie przyjął mnie do stada- przygryzł wargi
-Wciąż się boisz- stwierdził Logan. Nad głową chłopaka zobaczył, że Eric również do nich podchodzi
-Boję się tego że tak bardzo na ciebie działam. Wiem że mnie pragniesz a ja nie wiem jak sobie z tym radzić- wtulił się w tors przyjaciela ale wciąż patrzył na Alfą niemal wyzywająco
-Podobają mi się różni mężczyźni. Kiedyś nasze Prawa dopuszczały gwałty i obaj wiemy że jako Alfa mógłbym... jednak nasza wataha tego nie praktykuje. Mój pradziadek za takie praktyki karał wygnaniem i jeśli zbliżyłbym się do ciebie w sposób jakiego byś nie chciał Elena ma prawo mnie wygnać więc nie martw się
-Więc będziesz po prostu chodził sflustrowany- Adrian odzyskiwał swoją osobowość. Tak będzie łatwiej, żeby zapanować nad pożądaniem, musi chociaż trochę się zirytować- odpowiada mi to- na te słowa Eric roześmiał się
-Nie martw się Ri on sobie poradzi- stwierdził Eric
-I na prawdę to że cię wykorzystuje ci nie przeszkadza?- Chłopak spojrzał na niego i zaczął wpatrywać się uważnie w przystojną twarz przyjaciela
-Wierz mi wykorzystujemy się wzajemnie- mężczyźni spojrzeli na siebie i uśmiechnęli się do siebie ich relacji nic nie jest w stanie zepsuć. Nawet śliczny szczeniaczek stojący teraz między nimi. Stare przyjaźnie nie upadają z tak błahych powodów. To że podoba się im obu tylko urozmaiciło ich życie. Wiedzieli oczywiście że któryś w końcu go zdobędzie ale na razie nie ma się co tym gryźć- Mam was zostawić?
-Nie- Adrian i Logan tym razem byli zgodni
-Jak sobie chcecie- Eric usiadł w fotelu. Alfa zajął miejsce na łóżku ale chłopak nie poruszył się przez chwilę jakby zaczął zmieniać zdanie
-Adrian?- Logan zwrócił na siebie uwagę szczeniaczka
-A tak- uśmiechnął się łagodnie jak nie on i usiadł mężczyźnie na kolanach. Wziął jeszcze jedne głęboki oddech i odchylił głowę. Na szyi widniała już podwójna blizna. Mężczyzna zaczął się zmieniać, zęby wydłużyły się, paznokcie wydłużyły się a z jego gardła wydobyło się warczenie. Pochylił głowę i wbił kły w to samo miejsce co wcześniej.
Przez chwilę zrobiło mu się niedobrze gdy poczuł na nim innego Alfę mimo że była to jego własna siostra. W końcu przebił się przez niesmak i na nowo witał go w rodzinie.
Adrian zdał sobie sprawę że zaczyna się podniecać. W spodniach robiło mu się coraz ciaśniej a i czuł buzujące hormony od obu mężczyzn. Gdzieś poza jego świadomością usłyszał głuchy warkot ze strony Eric'ka.
Logan wiedział, że będzie musiał później sobie ulży i to  bardzo bo chłopak w takiej pozycji, uległy i czekający był jeszcze bardziej kuszący. Do tego Eric który czuł dokładnie to samo. Który pragnął chłopaka tak jak on ale chciał też jego. Mężczyźnie zaczęło kręcić się w głowie.
Poderwał się nagle i zrzucił Adriana boleśnie na podłogę.Po czym wybiegł z sypialni.

Eric uspokoił się po kilku sekundach i podszedł do młodego przyjaciela.
-Wszystko ok?- Zapytał pomagając mu wstać
-Tak- jęknął słabo- A jemu co?
-To pewnie ta flustracja- mrugnął do niego i posadził znów na łóżku- Pić? Jeść?- Odgarnął jego jasne włosy z czoła. Miał ochotę wbić się w te słodko wyglądające usta ale powstrzymał się w porę
-Nie- zdecydował Adrian- Czemu ty to z nim robisz? Wiem że cie nie zmusza...
-Ri- objął chłopaka- Jak Logan powiedział to nie jest twoja sprawa ale i ja na tym korzystam. Sex jest dla mnie zabawą do czasu aż spotkam osoby... mężczyzny mi przeznaczonego. Byłem już z wieloma i łamałem serca. Logan i ja...
-Wiesz co nie mów mi o tym- nagle znów się zezłościł- Chcę się położyć i zdrzemnąć
-Ri..- zaczął. Nie była to tajemnica że podoba się chłopakowi
-Wyjdź jestem zmęczony... znaczy pójdę do siebie- zreflektował się szybko i już miał wstać
-Nie zachowuj się jak dziecko- roześmiał się Eric- Śpij tu mały- znów musnął wargami jego policzek- to tak samo twój pokój jak i mój do czasu aż nie postanowisz inaczej
-Jesteś wspaniały- chłopak chciał się uśmiechnąć ale koniec końców zmogło go ziewanie.
Mężczyzna wyszedł i skierował swoje kroki w stronę sypialni Alfy.

-Nie powiesz mi że tego nie poczułeś- Logan niemal na niego warknął. Stał nagi na środku pokoju
-Będziemy musieli o tym porozmawiać, poczytać- zaczął się rozbierać- ale jeśli czegoś nie zrobię to eksploduję
-A nie możemy na to pozwolić- Alfa przygarnął go do siebie i zaczął zachłannie całować- Jak to jest....?
-A czemu wciąż do siebie wracamy?- Zapytał klękając przed mężczyzną- musiało ci to...- zabrał się za lizanie penisa Alfy
-Raz czy dwa- szepnął i zamknął oczy. Teraz już nie potrzeba im słów.
Kochali się przez całą noc bez przerwy.
Blizny po pazurach i ugryzieniach były głębsze niż kiedykolwiek. Namiętność nigdy nie była aż tak silna jak teraz.
Z jakiegoś powodu miało to sens nad którym jeszcze muszą pomyśleć i zdecydować co dalej. Jak na razie jednak było im wszystkim dobrze i chcieli by tak zostało. A martwić się będą później.


###################################################################################
Wiem wiem rozdział krótki ale mam popsutą klawiaturę i ciężko mi się piszę. Kolejna notka pojawi się nie jak zawsze w czwartek tylko w piątek. Proszę o cierpliwość i wyrozumiałość:)