Rozdział 25

Dylan już nie mógł się doczekać kiedy zobaczy Elizabeth. Specjalnie wynajął pokój, żeby odciągnąć ją od watahy Hall'a i ich syna. Wiedział, że kobieta miała wcześniej opory związane z planem, ale z biegiem czasu desperacja robiła swoje. Mimo to, uważał, że lepiej przygotować ją na wszystko po kolei.
-Moja piękna- podszedł do niej gdy tylko wysiadła z samochodu.
-Witaj kochany- wspięła się na palcach i pocałowała go delikatnie w usta. Nie poczuł od niej innego zapachu więc byli bliżej sukcesu. Co bardzo go cieszyło. - Więc to on, prawda?
-Tak. Nazywa się Adrian Blue- weszli do środka małego budynku i udali się do ciasnego, ale ładnego pokoju. Nie chcieli rozmawiać przy ludziach. - Jest bardzo podobny do ciebie, nie tylko z wyglądu, ale i ma podobne zachowanie. Jest naszą idealną mieszanką..
-Czegoś mi nie mówisz- przerwała mu ściągając bluzkę i zrzucając ze stóp sandały.
-Niestety sprawa jest bardzo skomplikowana- patrzył na jej wspaniałą sylwetkę z rosnącym pożądaniem. Wciąż nie zrekompensowali straconego czasu, ale najpierw muszą porozmawiać. - Ma już swoich.
-Swoich?- kobieta usiadła na krześle- nie powiesz, że i naszemu dziecku się to stało?
-Niestety. Jednym z nich jest Alfa jego watahy. Później opowiem ci jak się tu znalazł. Drugi to starszy Beta. On i Alfa są kochankami od lat..
-Więc mogą być razem bez większych konsekwencji.
-Jest jeszcze trzeci..- Elizabeth otworzyła usta ze zdumienia- Nie będzie łatwo go zabrać. Nie są połączeni, ale Adrian nie jest już prawiczkiem.
-To nie jest przeszkodą, Ryan zdaje sobie sprawę z tego ile chłopak ma lat. Co jednak z Jego? Jeśli byłyby to same Bety, szansa byłaby większa..
-Niekoniecznie. Widzisz, on i Hall nie zaczęli znajomości najlepiej. Wciąż są między nimi zgrzyty. Adrian jest Omegą, ale jest zadziorny jak nikt inny, a Alfa nie może sobie pozwolić nawet na to, żeby Jego był nieodpowiedni w żaden sposób.
-Więc uderzmy w ten punkt. A co z trzecim?- zapytała kobieta.
To młody Beta. Jego żal mi najbardziej. Starsi znajdą pocieszenie s sobie i dla nich Brak nie powinien być tak uciążliwy- Jednak kochają młodego i mu pomogą..- nie dokończył, bo kobieta używając całej swojej siły rzuciła go na łóżko.
-Dokończymy później- warknęła i pocałowała go namiętnie.
-Wspaniały pomysł kochana- zmienił ich pozycję i przez kilka godzin nie myśleli o krzywdzie jaką zrobią swojemu dziecku. Liczyli się tylko oni i ich przyjemność.

Logan miał teraz bardzo mało czasu. Nie dość, że obowiązki pochłaniały mu całe dnie to jeszcze musiał pójść do pracy. Pieniądze się kończyły, a on nie mógł przecież prosić o to Killiana. Był na to zbyt dumny. Dlatego teraz, od dwóch tygodni wymykał się z domu gdy wszyscy już spali i szedł na nocną zmianę do jednego z barów. Pracował tam jako ochroniarz.
Był bardzo ostrożny, bo nie chciał żeby wszystko się wydało. Anna i Tom wiedzieli, że wychodzi z domu, ale postanowili się nie wtrącać. Sami wiedzieli, że jest ciężko, ale znali też swojego Alfę. Był zbyt uparty, by prosić o pomoc. Lubił radzić sobie z problemami sam, nawet jeśli nie było to dobre. No i wiedzieli, że się to prędzej czy później wyda.

Adrian obudził się koło 1 w nocy. Było mu zimno. Dziś powinien spać z Loganem, ale łóżko było puste. Stwierdził po prostu, że mężczyzna poczuł Potrzebę i on i Eric kochają się gdzieś w domu. Dlatego wstał i wyszedł z sypialni i poszedł do tej obok. Łączyła je wspólna łazienka, ale kto wie co może tam znaleźć o tej porze.
-Co tu robisz tak późno?- Zapytał Eric, który stał w korytarzu i węszył.
-Było mi zimno. A ty?- Podszedł do gorącego ciała i przytulił się.
-Szukam Logana. Nie ma go w domu- mężczyzna był zdziwiony i zaniepokojony- A to nie jest normalne. Ma przecież obok ciebie- pocałował chłopaka w czoło.
-Może poszedł pobiegać- był zbyt zmęczony, żeby się tym przejmować. Alfa jest dorosły i potrafi o siebie zadbać.
-Może- Eric nie był jednak przekonany- Chodź do nas, musisz się wyspać.
-Chętnie- ziewnął i dał się podnieść w silnych ramionach.
-Nie ma go w domu co?- Kilian był rozbudzony i na coś zły.
-Nie, ale znalazłem małego pieszczoszka- uśmiechnął się do rozeźlonego wilczka, ale ten tylko prychnął na niego- Powinieneś spać Aniołku- odezwał się łagodnie do Adriana.
-Powinienem wiedzieć?- Zapytał chłopak który już pogodził się z tym, że dziś nie uśnie.
-Eric postanowił, że od teraz będzie zaspokajał Potrzebę tylko z Loganem. Podobno to co zrobiliśmy było błędem- Kilian zwykle był spokojny i łagodził ich konflikty, teraz jednak biła od niego taka wściekłość, że Adrian'owi zrobiło się nieswojo.
-Skarbie- mężczyzna postawił najmłodszego wilczka na dywanie i podszedł do starszego chłopaka. Ukląkł przed nim i wziął jego dłonie w swoje ręce- Nie to miałem na myśli. Pragnę być z tobą, ale wiem, że jest ci głupio, że złamałeś słowo. Jeśli jednak cię uraziłem....
-Odtrąciłeś mnie- szepnął i spuścił wzrok. Adrian usiadł obok przyjaciela i objął go. Teraz bardzo go potrzebuje.
-Nigdy- Eric pocałował go delikatnie- Chce żebyś ty był pewny. Co innego zrobić coś pod wpływem chwili, a co innego....
-Rozumiem- Kilian wiedział, że to prawda, ale zrobiło mu się źle gdy Eric nie chciał z nim być. Mimo, że wciąż czuł się źle z powodu chwilowego zaćmienia umysłu- Przepraszam..
-To ja przepraszam mój piękny- najstarszy wilk położył się obok młodszych i wziął ich obu w ramiona- Jeśli znów poczujesz się pewnie będzie mi wspaniale się z tobą kochać.
-Oj teraz to sobie poczekasz- obaj chłopcy zaczęli chichotać- Adrian jak z tobą? Wiem, że miałeś małe problemy z chęcią.
-Radzę sobie- uśmiechnął się, ale i zarumienił- Jest to trochę dziwne, bo nigdy tego nie robiłem, ale jest lepiej.
-Nic jednak nie zastąpi prawdziwego stosunku, kontaktu z drugim człowiekiem- Kilian głaskał nastolatka po miękkich włosach- Może weźmiemy kiedyś prysznic razem?
-A możemy o tym porozmawiać jak będę obudzony?- Adrian chciał zmienić temat- I jak Eric nie będzie się tak martwił?- Mężczyzna jednak zatopił się na chwilę w fantazji o chłopcach. Nagich, pachnących i całych mokrych
-Właśnie. Co z tym? Logan jest dorosły- Kilian szturchnął go w żebra i mężczyzna oprzytomniał.
-Tak, ale zawsze o wszystkim mi mówił. Wiem, że ostatnio jest bardzo zmęczony i rozkojarzony. Coś się dzieje, a kocham go i chcę pomóc....
-Więc trzeba się na niego zaczaić- zdecydował Adrian- Chodźmy do kuchni. Napijemy się kawy, zjemy coś słodkiego i poczekamy na niego. Przecież zawsze jest w domu rano- Eric i Kilian popatrzyli na siebie i kiwnęli głowami. To był plan który musi zadziałać.

Szarzało już na zewnątrz gdy poczuli zbliżającego się do domu Alfę. Wchodził od strony kuchni więc cała trójka wstała z krzeseł i przybrała groźne miny.
-No to teraz wpadłeś kochany.....- Zaczął Eric.
-My nie mamy przed sobą tajemnic....-Wsz​edł mu w słowo Kilian.
-Lepiej się wytłumacz...- Dokończył Adrian.
Logan popatrzył na Swoich i usiadł ciężko na najbliższym krześle.
-Usiądźcie- powiedział z westchnieniem- Mogę prosić o kawę?- Zapytał jeszcze i Adrian podał mu kubek z aromatyczną i gorącą cieczą. Upił łyk i spojrzał na całą trójkę raz jeszcze.
-Więc...- zaczął, starając się streścić problem, ale nie napędzić stracha zwłaszcza młodszym wilkom. Dwa dni temu otrzymał oficjalny list od Alfy Greyback'a, w którym kwestionował jego rządy i dał jasno do zrozumienia, że jeśli sytuacja się nie zmieni to w przeciągu miesiąca przejmie od niego stado, a Logan będzie zhańbiony do końca życia.