Rozdział 28

Dylan wiedział, że Ryan jest coraz bardziej niecierpliwi. W końcu byli tu już miesiąc a oni nie poczynili żadnych postępów. Adrian tylko bardziej zbliżył się do Swoich i już prawie się nie kłócili. Chłopak był coraz bliższy decyzji o Połączeniu a do tego nie mógł dopuścić.
Mimo to gdy dostał wiadomość od Alfy, że ten przyjeżdża zdziwił się i przestraszył. Czas wdrożyć w życie plan B.

Adrian wyszedł spod bardzo długiego prysznica. Musiał się teraz masturbować 2-3 razy dziennie. Wiedział, że Połączenie zbliża się wielkimi krokami. Wciąż trochę się bał ale Ochota była większa. No i przecież wszyscy trzej bardzo mu się podobali.
-I po co się tak męczysz?- Zapytał Eric podnosząc głowę znad książki którą stracił zainteresowanie gdy Omega wszedł pod strumień ciepłej wody. Wolał nasłuchiwać i wąchać. Ale teraz zachowywał pozory.
-Już niedługo- zrzucił ręcznik z bioder ale pod spodem miał już bokserki- I wiem już jak to zrobimy...A ty nie w pracy?
-Mam wolne- wzruszył ramionami- Nie zmieniaj tematu. Opowiedz co wymyśliłeś- wziął go za rękę i pociągnął do siebie. Potrzebował kontaktu z chłopcem coraz bardziej rozpaczliwie.
-Poczekasz do długiego weekendu. To tylko dwa tygodnie- odwrócił głowę i pocałował mężczyznę w szyją- a teraz mnie puść bo się spóźnię.
-I to jest mój zamiar skarbie. Ostatnio nie masz dla mnie czasu- zmienił ich pozycję i wisiał teraz nad ślicznym kuszącym ciałkiem. Był coraz bardziej podniecony. I nie tylko on z czego obaj zdawali sobie sprawę.
-Wiem i bardzo przepraszam- zrobił uroczą niewinną minkę- Jak mogę ci to wynagrodzić?
-Cieszę się, że pytasz- pochylił się- nie bój się nie zrobię nic na co nie jesteś gotowy- szepnął i zaczął powoli, delikatnie całować szyję chłopca, dotykać miękkiej skóry na klatce piersiowej i brzuchu Omegi. Adrian jęknął cicho i poddał się wspaniałej pieszczocie. Było mu wspaniale. I w końcu po kilku minutach zaczął oddawać  pocałunki i dotyk. Ufał Eric'kowi i potrzebował czegoś więcej niż masturbacji pod prysznicem. Tylko troszkę, tylko żeby się zaspokoić na jakiś czas.

-Chyba w końcu się Połączymy- Logan przytulił do siebie Kiliana obaj pracowali nad nowym budżetem stada.
-Oj ja wiedziałem że się zbliża już dawno- pocałował Alfę- A myślisz, że o czym my rozmawiamy. Zdążył się dowiedzieć jacy obaj jesteście,co i jak powinien robić. Ty i Eric zapomnieliście że ktoś może być niedoświadczony
-Chyba masz rację śliczny- znów zwrócił wzrok na ekran komputera- A powiedziałeś może że zemdlałeś z rozkoszy?- Zapytał od niechcenia przesuwają dłoń do krocza młodego mężczyzny
-To omawialiśmy niemal dwie godziny- zapewnił go i  rozpiął rozporek- Myślę że powinniśmy zmniejszyć wydatki na kupne jedzenieeee- jęknął gdy poczuł palce zaciskające się na jego nagle szybko twardniejącej erekcji
-Wszystko czego chcesz piękny- pocałował go w ucho. To że czuli pieszczoty tamtych działało na nich jeszcze bardziej. Teraz wiedzieli że Połączenie to tylko kwestia czasu.

Dylan zobaczył Swojego  gdy ten wyszedł z pociągu. Ryan mimo wieku wciąż wyglądał wspaniale. Elizabeth ścisnęła go za rękę, żeby dodać mu otuchy
-Witajcie- uśmiechnął się do nich przyjaźnie- Jak tam nasz plan?
-Nie jest dobrze- odpowiedziała kobieta- Są coraz bliżej. Adrian chyba jest w nich zakochany...
-Kochana moja- przerwał jej i pogłaskał po policzku- A co z relacją między wami? Czy on kocha swoich rodziców?
-Tak- odpowiedzieli równocześnie. Bo to była prawda mimo, że wciąż nie był przekonany do Dylana chęć posiadania rodziny była większa.
-Więc uderzymy z tej strony. Jak rozumiem oni myślą, że ja nie żyję- zamyślił się na chwilę- Więc będę własnym bratem. A wy wpędzicie go w poczucie winy, ja będę po prostu stał z boku. Ale jeśli nie uda nam się w tydzień... po prostu go zabiorę i zwolnię was z Połączenia. Nic mu nie będzie, nie zrobię mu krzywdy wiecie o tym prawda?- Spojrzał na nich uważnie
-Oczywiście- znów przytaknęli zgodnie z prawdą. Ryan będzie lepszy dla ich synka niż tamta trójka
-Hotel?- Zapytał patrząc na nich z pożądaniem
-Z największą przyjemnością- Elizabeth pocałowała mężczyzną wciąż trzymając drugiego za rękę. Dylan był tego samego zdania co tamta dwójka.

Adrian leżał na łóżku bez ruchu, z zamkniętymi oczami. Serce waliło mu jak oszalałe, policzki płonęły. Wcześniej już się całował ale te pieszczoty były inne, bardziej dojrzałe i dawały nadzieję na to że wszystko będzie dobrze.
Połączenie będzie najpiękniejszą nocą w jego życiu i sam nie mógł się go już doczekać, ale nie chciał pośpiechu i wiedzy że cała reszta watahy nadstawia uszy.
Dlatego wymyślił że podczas dłuższego wolnego wyjadą za miasto do dobrego hotelu na który teraz zbierał pieniądze w tajemnicy przed innymi. Miał nadzieją że zrobi in przyjemną niespodziankę.
Nagle zadzwonił telefon
-Tak?..... Dobrze bardzo chętnie.... za godzinkę?... Nie nikogo nie ma....- Chłopak był bardzo zdziwiony że Dylan chcę żeby poznał brata ich zmarłego Alfy ale w jakimś sensie mężczyzna był z nimi związany. No i chętnie dowie się czegoś więcej o swojej rodzinnej watasze a Dylan i Elizabeth nie mówili zbyt dużo przez to co się stało gdy byli młodzi.

-Spotkamy się z nim w restauracji- uśmiechnął się do nagich kochanków- Ryan tylko proszę spokojnie bo go wystraszysz a to nic dobrego
-Wiem jak powinienem się zachować- pocałował go w ramię- Ale nie możesz mi zabronić bycia podekscytowanym. Już nie mogę się doczekać kiedy go zobaczę
-I będziesz zadowolony- Elizabeth podniosła się- Jest naszą najlepszą mieszanką
-Inaczej być nie mogło- zapalił papierosa i zrelaksował się po bardzo udanym stosunku.  Za kilka dni w taki czy inny sposób będzie miał kogoś swojego, kogoś kim nie będzie musiał się dzielić. A tego zawsze pragnął, będzie mu też dobrze na sercu jeśli zobaczy, że pozostałej dwójce też jest lepiej niż jeśli mieliby się do końca życia męczyć w tym trójkącie którego żadne z nich nigdy nie chciało.